Η Λίλα μεγάλωσε στην Αθήνα αγαπώντας κάθετι χειροποίητο. Σπούδασε και δούλεψε κάθε τεχνική της αργυροχοϊας. Στην μεταπτυχιακή της έρευνα γνώρισε ένα άγνωστο τότε υλικό τον πολύτιμο μεταλλικό πηλό και το ερωτεύτηκε τόσο για τις ιδιότητες του όσο και για τον χαρακτήρα του. Τελευταία ασχολείται επίμονα με τον πολυμερικό πηλό και παραδίδει σεμινάρια για τις δυνατότητες και τις τεχνικές του κάτι που θα κάνει σύντομα στο parapera. Της ζητήσαμε να μας καλύψει τα κενά για τη δουλειά της αλλά και για εκείνη.
Τί είναι ο μεταλλικός και τί ο πολυμερικός πηλός;
Με μία λέξη; Αλχημεία! Πρόκειται για δυο υπέροχα υλικά που μεταμορφώνονται, αλλιώς είναι όταν τα δουλεύεις και αλλιώς ως τελικό προϊόν. Και στις δυο περιπτώσεις η λέξη ‘πηλός’ δεν έχει καμιά σχέση με τον γνωστό μας κεραμικό, ‘χωμάτινο’ πηλό, αλλά περιγράφει την ιδιότητά τους να πλάθονται. Ο μεν μεταλλικός πηλός είναι μέταλλο σε εύπλαστη μορφή, δηλαδή σκόνη μετάλλου (συνήθως ασήμι, αλλά και χρυσός, χαλκός ή μπρούντζος) αναμεμειγμένη με νερό και μια οργανική, μη τοξική, συνδετική ύλη. Μπορείς να το σχηματίσεις, να το επεξεργαστείς, να το ενώσεις με τον εαυτό του, και αφού στεγνώσει το ψήνεις σε υψηλή θερμοκρασία, οπότε καίγεται η συνδετική ύλη και απομένει μόνο το καθαρό μέταλλο.Ο δε πολυμερικός πηλός, είναι σαν χρωματιστή πλαστελίνη που κι αυτό όμως, μετά από ψήσιμο σε συμβατικό φούρνο, σκληραίνει και αποκτά υφή παρόμοια με την πορσελάνη.Και τα δύο είναι πολύ δημιουργικά και με απεριόριστες δυνατότητες.
Ακρογιάλι |
Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη με τον πηλό;
Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς, ξέρω όμως πως ήταν την εποχή που ξεκινούσα την μεταπτυχιακή μου εργασία στην Αγγλία. Μέχρι τότε δούλευα τις παραδοσιακές τεχνικές της αργυροχοΐας (σέγα, λίμα, κόλληση, κλπ), όμως όλη μου η έρευνα με οδηγούσε σε ‘αντισυμβατικές’ μεθόδους: προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω το χυτό, μια τεχνική καθαρά μαζικής παραγωγής, με τη λογική του χειροποίητου. Ουσιαστικά έψαχνα τρόπους να παρακάμψω τον μεσάζοντα –το χυτήριο- και ήθελα αυτό που ένιωθα όταν έπλαθα το μαλακό κερί με τα χέρια, να μπορεί να το αντιληφθεί και αυτός που θα το φορέσει σαν κόσμημα. Κάπου εκεί, εντελώς τυχαία, κάποιος μου είπε τις μαγικές λέξεις ‘metal clay’ (μεταλλικός πηλός) και αφού μόνη μου το αναζήτησα στο ίντερνετ –υπόψη πως τότε, το 2004, ήταν ακόμη άγνωστος σε όλη την Ευρώπη- το βρήκα και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος!
Ο πολυμερικός πηλός ουσιαστικά μπήκε στη ζωή μου αρκετά πιο πρόσφατα, και δε σου κρύβω πως βασικός λόγος ήταν η αναζήτηση οικονομικότερων λύσεων εν όψει κρίσης. Έχοντας όμως δει δουλειές Αμερικανών συναδέλφων, ήξερα πως μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που μέχρι τώρα ξέραμε στην Ελλάδα και πίστεψα σε αυτό.
Δύο καρδιές |
Πρακτικά πώς δουλεύεις το υλικό σου;
Είμαι μάλλον από τους λίγους στο χώρο που, ξεκινώντας κάθε φορά, ξέρω ακριβώς τι θέλω να φτιάξω, και αυτό είναι σαφώς ‘κατάλοιπο’ από τον καιρό της κλασσικής αργυροχοΐας και των σπουδών μου. Είμαι πολύ μεθοδική στη δουλειά μου και πάντοτε –άλλοτε συνειδητά, άλλοτε όχι- ακολουθώ ορισμένα σταθερά βήματα: αρχική ιδέα/έμπνευση, σχέδιο, επιλογή υλικών, επίλυση προβλημάτων, κατασκευή, ψήσιμο, φινίρισμα. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, πως αυτός είναι ο σωστός τρόπος, αλλά αυτός που εμένα μου ταιριάζει. Ειδικά στον χώρο του μεταλλικού πηλού, γνωρίζω πολλούς που κάθονται να δουλέψουν και όπως λέμε ‘αφήνουν το υλικό να τους μιλήσει’, χωρίς να έχουν μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό τους, εγώ όμως βρίσκω πως δυο γραμμές σε ένα χαρτί ή έστω μια νοητή εικόνα με γλιτώνουν από σπατάλη τόσο χρόνου, όσο και υλικού.
Είναι φτηνότερη ύλη από το κλασικά μέταλλα που γνωρίζουμε στα κοσμήματα; Δουλεύεις υλικό όπως το ασήμι ή ο χρυσός;
Μπορεί εκ πρώτης όψεως ο μεταλλικός πηλός να είναι ακριβότερος από το αντίστοιχο συμβατικό μέταλλο, αν όμως συνυπολογίσεις πως δεν υπάρχει καθόλου φυρά, πως δεν χρειάζονται ιδιαίτερα ακριβά μηχανήματα ή εξειδικευμένα εργαλεία και πως, κυρίως, ο χρόνος δουλειάς είναι πολύ λιγότερος, τότε έρχεται μια η άλλη. Γι’ αυτό και επιλέγω χωρίς δεύτερη σκέψη τον ασημένιο μεταλλικό πηλό ως βασικό μου υλικό. Το κλασσικό ασήμι το χρησιμοποιώ επικουρικά, κυρίως σε μορφή σύρματος.
Τα σχέδια είναι μόνο για γυναίκες;
Σίγουρα τα γυναικεία αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία, όμως, μου αρέσει κάθε τόσο να προσθέτω στις συλλογές μου και ένα ζευγάρι μανικετόκουμπα ή κάποια unisex κομμάτια.
Τριανταφυλλάκι |
Υπάρχουν κοσμήματα για κάθε εποχή;
Ναι, δεν νομίζω πως η εποχή –ή η μόδα- μπορούν να επηρεάσουν ιδιαίτερα το σχεδιαστικό μου ύφος. Δίνω μεγαλύτερη σημασία σε άλλα πράγματα, όπως στην άνεση, στην ποιότητα, στην αισθητική ισορροπία, και όλα αυτά έχουν περισσότερο να κάνουν με τη διαχρονικότητα παρά με τις εποχές.
Πώς φαντάζεσαι τη γυναίκα που αγοράζει τα κοσμήματα σου;
Πως την φαντάζομαι… Σίγουρη για τον εαυτό της… Ξεκάθαρη στις ιδέες της… Γεμάτη αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία… Θα έλεγα ‘ψαγμένη’, όχι όμως με την έννοια του διανοουμένου, αλλά σε σχέση με την εσωτερική αναζήτηση.
Εσύ φοράς κοσμήματα και, αν ναι, μόνο τα δικά σου;
Θα σου πω μόνο, πως προτιμώ να βγω έξω χωρίς μακιγιάζ, παρά χωρίς σκουλαρίκια! Και το αστείο είναι πως τρύπησα τα αυτιά μου σε μεγάλη ηλικία, ενώ είχα ήδη κάποια χρόνια που έφτιαχνα κοσμήματα. Συνήθως ναι, φοράω κάποια από τα δικά μου, όχι μόνο γιατί τα έχω πρόχειρα ή γιατί μου αρέσουν, αλλά και γιατί κάθε τόσο θέλω να ‘τεστάρω’ κάτι καινούριο – κάποιο καινούριο κούμπωμα, κάποια διαφορετική γραμμή, ένα περίεργο δέσιμο. Όπως σου είπα και πριν, δίνω μεγάλη σημασία στην άνεση και την ποιότητα, και μόνο δοκιμάζοντας μπορώ να είμαι σίγουρη.
Έχω όμως και μια μικρή συλλογή κοσμημάτων που έχω αγοράσει από συναδέλφους, τους οποίους εκτιμώ ιδιαιτέρως, και κάθε τόσο προσπαθώ να την εμπλουτίζω. Δεν τα φοράω πολύ συχνά, όμως έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία.
Τί θα δούμε στην έκθεση σου στο parapera;
Κυρίως ασημένια κοσμήματα, σε απλές, οργανικές φόρμες και –στην πλειοψηφία τους- ευκολοφόρετα και καθημερινά. Πολλά σκουλαρίκια, αλλά και καρφίτσες πέτου, δαχτυλίδια, μενταγιόν.
Τα περισσότερα είναι μοναδικά κομμάτια, σχέδια βασισμένα σε ιδέες που δεν πρόκειται να επαναλάβω, και ορισμένα άλλα αποτελούν κομμάτια μιας σειράς, παραλλαγές δηλαδή μιας κεντρικής σύλληψης. Α, και μην ξεχάσω φυσικά τα κοσμήματα αλλά και τα μικροαντικείμενα (!) από πολυμερικό πηλό.
Σε τι τιμές κυμαίνονται τα κοσμήματα σου;
Από τριάντα μέχρι εκατόν πενήντα ευρώ.
άνθισα |
Σε ποιούς απευθύνονται τα σεμινάριά σου;
Σε όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν κάτι καινούριο, εύκολο, άμεσο και δημιουργικό! Ίσως κάποιοι απλά να ψάχνουν ένα μέσο να εκφραστούν καλλιτεχνικά ή να θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Κάποιοι άλλοι ίσως να το βλέπουν πιο σοβαρά από ένα απλό χόμπυ, π.χ. για να εμπλουτίσουν την γκάμα των υλικών τους ή να βελτιώσουν τις τεχνικές τους.
Πόσο κοστίζει και ποιες μέρες και ώρες θα είναι;
Να σου πω πρώτα ότι τα μαθήματα θα διαρκέσουν τέσσερις τρίωρες συναντήσεις για κάθε υλικό, και ρυθμίσαμε το πρόγραμμα έτσι ώστε κάποιος αν θέλει να μπορεί να παρακολουθήσει και τα δύο. Δηλαδή, θα ξεκινήσουμε τον Ιούνιο με ένα τμήμα Πολυμερικού Πηλού κάθε Τρίτη, και ένα τμήμα Μεταλλικού Πηλού κάθε Τετάρτη. Τον Ιούλιο θα επαναληφθούν τα ίδια τμήματα αλλά ανάποδα, δηλ κάθε Τρίτη Μεταλλικός Πηλός και κάθε Τετάρτη Πολυμερικός. Οι ώρες για όλα τα τμήματα είναι 6-9μμ. Τα δίδακτρα ανέρχονται σε 10€/ώρα συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ (δηλαδή 120€ για κάθε κύκλο). Όσο για το κόστος των υλικών, εξαρτάται από την ποσότητα που θέλει να χρησιμοποιήσει ο καθένας και γι’ αυτό δεν έχει συνυπολογιστεί στην τιμή των διδάκτρων.
Θα ήθελα να προσθέσω, πως, μιας και οι δυνατότητες των υλικών δεν εξαντλούνται σε δώδεκα μόνο ώρες, προβλέπεται και συνέχεια…!
Για να κάνει κάποιος αυτή τη δουλειά πρέπει να την έχει σπουδάσει πιστεύεις;
Κοίτα, αν δεν το πίστευα, δεν θα είχα αφιερώσει τόσα χρόνια στις σπουδές μου εγώ η ίδια, για να είμαι ειλικρινής!Από την άλλη όμως, αρκεί να σκεφτείς πως τελικά όσα ξέρω, τόσο για τον μεταλλικό, όσο και για τον πολυμερικό πηλό, ουσιαστικά τα έμαθα –και συνεχίζω να τα μαθαίνω- εκτός πανεπιστημίου, μόνη μου, σε σεμινάρια, σε συνέδρια, σε ιδιαίτερα, με πολλά ξενύχτια στο ίντερνετ, από βιβλία, με δοκιμές… Καταλήγω στο συμπέρασμα πως αυτό που κυρίως κέρδισα στο πανεπιστήμιο είναι τον τρόπο να μαθαίνω και την επιθυμία να βελτιώνομαι συνεχώς. Και πως το ‘σπουδάζω’ σίγουρα δεν ταυτίζεται με έναν πανεπιστημιακό τίτλο.
φίλοι |
Είσαι ευχαριστημένη μέχρι τώρα και ποιά είναι τα σχέδια σου;
Είμαι ευτυχισμένη πάνω απ’ όλα, γιατί μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω. Το θεωρώ μεγάλη ευλογία που μπορώ να βιώνω καθημερινά τη χαρά της δημιουργίας και πολύ περισσότερο που χαίρω της αναγνώρισης από τους μαθητές μου. Έπειτα, είμαι πολύ ευχαριστημένη που βρέθηκα στην ομάδα του parapera και ξεκινάμε μια τόσο ευοίωνη συνεργασία. Μου αρέσει πολύ η ιδέα πως μπορώ να αποτραβηχτώ για ένα διάστημα και μετά να βγω να εκθέσω τις δημιουργίες μου, οπότε σκοπεύω να το κάνω συστηματικά. Επίσης, έχω πολλές ακόμα τεχνικές και ιδέες για σεμινάρια, οπότε… μείνετε συντονισμένοι!
Τί είναι για σένα η εφαρμοσμένη τέχνη και πόσο απαραίτητη είναι για τη ζωή μας σήμερα;
Για εμένα είναι η καθημερινότητά μου, η ύπαρξη μου ολόκληρη…! Είναι γύρω μας κι ας μην την καταλαβαίνουμε, οι μικρές πινελιές που κάνουν τη διαφορά, και παρόλο που κάποιοι ίσως την θεωρούν περιττή πολυτέλεια, μόνο αν την χάναμε θα την εκτιμούσαμε.
Ακούς μουσική όταν δουλεύεις; Τί είδους συνήθως;
Συνήθως ακούω ραδιόφωνο, γιατί προτιμώ αυτό το στοιχείο της έκπληξης που έχει. Ξεχωρίζω κάποιους σταθμούς, κυρίως με ελληνικό έντεχνο, ποπ και ροκ, αλλά πολλές φορές κάνω ‘ζάπινγκ’ και μπορεί να καταλήξω να ακούω τα πάντα! Γενικά, προτιμώ την ποικιλία από την επανάληψη…!
Μινιμαλισμός ή μαξιμαλισμός;
Αν με ρωτούσες παλιότερα, θα σου έλεγα ‘μινιμαλισμός’, χωρίς να το σκεφτώ. Έχω μια σταθερή προτίμηση στα πιο λιτά σχέδια, στις πιο απέριττες γραμμές. Όμως, αυτό που τελικά έχει σημασία, νομίζω, δεν είναι το να μένεις πιστός σε μια ‘ταμπέλα’, αλλά το να είσαι αληθινός προς τον εαυτό σου και προς το κοινό σου. Οπότε θα απαντήσω πιο… ‘διπλωματικά’ και θα σου πω: ‘μινιμαλισμός με… κρυφο-μαξιμαλιστικές τάσεις’…!
Η Λίλα και οι δημιουργίες της θα βρίσκονται στο parapera τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, Τρίτη και Τετάρτη θα μας μαθαίνει τα μυστικά της δουλειάς της στα σεμινάρια 18.00-21.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου