Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

inkhead - Ιστορίες Μεταξοτυπίας

Ο Αριστείδης Λημναίος επί τω έργω
Το inkhead δημιουργήθηκε πριν από οκτώ μήνες και στεγάζεται στο κέντρο της Αθήνας, στην Ασκληπιού 68 - 70. Πρόκειται για μια σειρά από ζωγραφιές και σχέδια του Αριστείδη Λημναίου, που αποτυπώνονται κατόπιν σε οργανικά t-shirts κι αποτελούν το κυριότερο συστατικό του inkhead, το οποίο "φτιάχτηκε μέσα από την δίψα για δημιουργικό παροξυσμό, δόξα, πλούτο, γρήγορα ποδήλατα και από την ανάγκη για προσωπική ανασυγκρότηση", όπως αναφέρει στη σελίδα του και ο ίδιος.



Giraffe ή καμηλοπάρδαλη




..this is a C50


Ο Αριστείδης Λημναίος, έπειτα από προσεκτική έρευνα, διάλεξε να αποτυπώσει τα σχέδιά του σε μπλούζες από οργανικό βαμβάκι, χρησιμοποιώντας την τεχνική της μεταξοτυπίας, που αποδίδει πιστά τα αρχικά σχέδια. Μπλουζάκια, φούτερ, τσάντες, μπαίνουν κάτω από την προσωπική επιμέλειά του και διαρκώς εμπλουτίζονται με νέες συλλογές, όπως η Viva Athens, μέσα από τις οποίες  προβάλλονται και αρκετά βιωματικά στοιχεία του δημιουργού.








Θα συναντήσουμε το inkhead και στο meet market και μπορούμε να δούμε στο μπλογκ του βίντεο με διάφορες τεχνικές που επιστρατεύει ο Αριστείδης Λημναίος πριν προχωρήσει στο τελικό στάδιο της μεταξοτυπίας. Συχνά δημοσιεύονται εκεί τα νέα σχέδια των ρούχων, αλλά παραχωρούνται και δωρεάν wallpapers για την οθόνη του υπολογιστή μας. Εδώ, το ηλεκτρονικό κατάστημα του inkhead, στο οποίο υπάρχουν και τα περισσότερα σχέδια των συλλογών.




For ever until victory





Εγώ, ο σκύλος και η πόλη μου

Εγώ κι εγώ
Κι ένα θρίλερ επί δύο


Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Γλυπτική στις ευχές - Χριστίνα Καρακαλπάκη

Χρυσός στη χούφτα
Η Χριστίνα Καρακαλπάκη, τελείωσε τις σπουδές στην Αρχιτεκτονική το 2005 και ήδη είχε επιχειρήσει μία θεωρητική διάλεξη σχετικά με την "Διερεύνηση της σχέσης Design και Τέχνης". Παράλληλα με την Αρχιτεκτονική αναπτύχθηκαν θέματα που αφορούσαν την εικαστική διάσταση ενός αντικειμένου, όπως συγκεκριμένα τα καθίσματα, με τα οποία ασχολείται στην Διπλωματική εργασία της.


Chaize longue
Από το 2005 κι έπειτα παρουσιάζει μια δραστήρια πορεία, κατα την οποία παρακολουθεί εξειδικευμένα σεμινάρια πληροφορικής, φωτογραφίας, επεξεργασίας εικόνας και κατασκευής κοσμήματος. Όσον αφορά στο τελευταίο, η Χριστίνα Καρακαλπάκη δεν περιορίστηκε ως προς τις πρώτες ύλες και τις τεχνικές που επέλεξε να προσεγγίσει: σφυρηλάτηση σε πίσσα, κοσμήματα από Art Clay Silver, μικρογλυπτική, ενώ ήδη δυο χρόνια τώρα παρακολουθεί μαθήματα του Δημ. Νικολαϊδη στον Δήμο Αγ. Παρασκευής. Πέρα από την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων, όμως, την ενδιαφέρει να αποκτήσει όλο και πιο εκτενή άποψη για ό,τι δημιουργεί, αλλά και για το πώς θα επικοινωνήσει πιο ουσιαστικά με το κοινό της, τους ανθρώπους που συναντούν την ίδια ή τα αποτελέσματα της εργασίας της. Το 2009, παρακολουθεί σεμινάριο από την Λουκία Ρίτσαρντς, με τίτλο "Ξεπερνώντας τον σκόπελο της επικοινωνίας (μαθήματα επικοινωνίας για καλλιτέχνες και όχι μόνο)".


Χυτό αλουμίνιο
Έχει μία ατομική έκθεση στο ενεργητικό της, με θέμα "Αντικείμενα προς χρήση κι ευχαρίστηση", που έγινε στο BARTESSERA, τον Απρίλιο του 2006, αλλά και αρκετές ομαδικές εκθέσεις στον ίδιο χώρο, που έχουν σχέση κυρίως με "Προτάσεις Ελλήνων σχεδιαστών στις περιοχές του φωτισμού, του επίπλου και του αντικειμένου", μια πιο συγκεκριμένη προσπάθεια ανάδειξης και υποστήριξης νέων Ελλήνων σχεδιαστών, ενώ τον Ιανουάριο του 2011 συμμετείχε στην 4η Έκθεση Βιομηχανικού Σχεδιασμού Ελλήνων Δημιουργών. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, υποστηρίζει εθελοντικά την Ελληνική Γραμματεία Βιομηχανικού Σχεδιασμού (εθελοντικός σύλλογος αποτελούμενος από ανθρώπους που ασχολούνται με το βιομηχανικό σχεδιασμό – designers, αρχιτέκτονες, διακοσμητές, κλπ – που ασχολείται με την υποστήριξη και προώθηση του βιομηχανικού σχεδιασμού στην Ελλάδα), κάτι που αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον, μιας και η εποχή μας χρειάζεται τέτοιου είδους απαντήσεις, που συνενώνουν τις ατομικές προσπάθειες, ώστε να αποκτήσουν ένα κοινό πρόσωπο σε επίπεδο διεθνές.
Ωστόσο, οι συμμετοχές της σε διεθνείς εκθέσεις, όπως η FURNIDEC και η designlab δεν είναι λίγες  και έχει λάβει μέρος  σε εκθέσεις φωτογραφίας, στο Tell a Story, σε διαγωνισμούς αρχιτεκτονικής και design.


Δέρμα κι αλουμίνιο


Μικρογλυπτική δακτύλων


Όψεις στο τετράγωνο


Τομές στη δομή




Συνθέσεις συνδέσεων


Αλουμίνιο και λεπτομέρειες


Περιδίνηση από ασήμι


Μια λίρα από ρητίνη


Θα την βρούμε να φωτογραφίζει μια θεατρική παράσταση ή να κατασκευάζει μακέτες για αρχιτεκτονικές μελέτες, να συνεργάζεται με μελετητικά γραφεία αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων, να σχεδιάζει μεταλλικά έπιπλα στην εταιρεία "ΛΥΟΧΩΡΟΣ ΕΠΕ", να συνεργάζεται σε επίπεδο κοσμήματος με το πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη (κτήριο οδού Πειραιώς), αλλά και με τα Artshops του Ιανού και την γκαλερί ALMA στα Τρίκαλα, όπου εκτός από κοσμήματα πωλούνται και αντικείμενα δικά της.   









Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Θέατρο στο σπίτι

Να είχα ένα μεγάλο σαλόνι και θα φώναζα το Πρόχειρο Θέατρο ή το Οικείο Θέατρο, το Θέατρο Κατ' οίκον και τους Μπανταρισμένους για να τραγουδήσουν στον παρακάτω πεζόδρομο και να μας κάνουν καντάδα όσο μιλάμε για Μπρεχτ. Εμείς, η πολυκατοικία μας, οι γείτονες, οι φίλοι., η Ομάδα SO7 να μας πει Τι θα κάνουμε τώρα, ίσως μία συναυλία δωματίου ή μονόλογοι ηθοποιών, ίσως μια Λέσχη Ανάγνωσης, μια βραδιά για το τάνγκο. 
Θα μαγειρεύαμε, θα υποδεχόμασταν τους θεατές με καρέκλες αταίριαστες, σε απόσταση αναπνοής, μια Τετάρτη απόγευμα θα είχαμε μια παράσταση που ήρθε να μας βρει. Θα σκεφτόμασταν πολύ τα πλεονεκτήματα τέτοιων προσεγγίσεων, τις ενδιαφέρουσες οπτικές που προσφέρει η συνεχής αναπροσαρμογή από χώρο σε χώρο. Ολιγομελείς θίασοι, δίχως σκηνικά, επισκέπτονται απρόσμενα μέρη της πόλης και χρησιμοποιούν τα υπάρχοντα, επιστρατεύουν τραγούδι και χορό, ρωτούν και συγκινούν, γράφουν μουσικές και ιστορίες έχοντας πάντοτε ένα διαφορετικό περιβάλλον για να λειτουργήσουν. 
Όλα τα ουτοπικά, τα ρομαντικά κι ιδανικά πράγματα αρχίζουν και φαίνονται αυτονόητα για τους καλλιτέχνες που αδυνατούν να πληρώσουν μια μόνιμη στέγη, για τους κατοίκους που δυσκολεύονται να μετακινηθούν, για την γειτονιά που θέλει να αποκτήσει κι άλλα χρώματα. Όπως λέει κι ο Δημ. Κουρούμπαλης, συγγραφέας και ένας εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστών του Τι θα κάνουμε τώρα;,  «Η λύση βρίσκεται στη συλλογικότητα, την αδελφοποίηση, την αλληλεγγύη. Τέσσερις πολύ διαφορετικοί άνθρωποι ξεκινούν με ένα καθεστώς σύγκρουσης. Στο τέλος δημιουργούν μια καινούργια κοινωνία. [...] Αυτό που εσείς αναφέρετε ως ρομαντική λύση θα έπρεπε να είναι η αυτονόητη λύση».
Θα 'θελα να είχα και μια αυλή, να φιλοξενήσω τα ποδήλατα, που δεν ξέρουν πού να πάνε.
Ποδηλατόδενδρα από τον Abhinav Dapke

Εδώ, ένα άρθρο για το Πρόχειρο Θέατρο, στην Καθημερινή βρίσκουμε αυτήν την δημοσίευση για την Ομάδα SO7, στην Ελευθεροτυπία μια κριτική για την πρόσφατη παράσταση του Οικείου Θεάτρου και ένα άρθρο για τις δράσεις του Κ.Θ.Β.Ε., μεταξύ των οποίων και το "Θέατρο Κατ' οίκον", κι εδώ μια παρουσίαση για την ίδια ομάδα από Τα Νέα, την οποία ακολουθεί ένα επίσης ενδιαφέρον άρθρο για "παραστάσεις του ενός θεατή"

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Οι μουσικές ενσαρκώνονται - Βενετία Ιωακείμ

Βενετία Ιωακείμ μετά μουσικής και κοριτσιών που δολοφονούν - με το βλέμμα
Η Βενετία Ιωακείμ γεννήθηκε στην Αθήνα και παράλληλα με τα οικονομικά και την διοίκηση επιχειρήσεων ξεκινά σπουδές στη μόδα, σεμινάρια φωτογραφίας και μαθήματα δημιουργίας κοσμήματος. Με πολυσχιδείς επιρροές στο ενεργητικό της, δημιουργεί ρούχα με βαμβακερά υφάσματα, λύκρα, αλλά και λινά σε έντονες ή γήινες αποχρώσεις. Το μαύρο πρωτοστατεί σε αρκετά σύνολα ή ενυπάρχει ως χαρακτηριστική λεπτομέρεια ανάμεσα στους χρωματικούς συνδυασμούς που επιδιώκει και για φέτος το καλοκαίρι. Τολμηρά ανοίγματα στο πλάι, αιχμηρές αντιθέσεις χρωμάτων και διάθεση ηλεκτρισμένη από τις μουσικές που αγαπά να ακούει, προσδιορίζουν το ύφος της Βενετίας Ιωακείμ, που προτιμά να επιλέγει ανατρεπτικές πρώτες ύλες για τα δικά της σχέδια.

60 feet tall - The Dead Weather

Sixteen - Iggy Pop
Οι παρουσιάσεις των συλλογών της εμπλουτίζονται με την συνεργασία νέων καλλιτεχνών της πόλης, που προσδίδουν  μια εικαστική νότα στις φωτογραφίσεις των ρούχων της και με την επιλογή όμορφων καθημερινών προσώπων, που αναλαμβάνουν τον ρόλο του μοντέλου, προτείνεται από την ίδια ένας εναλλακτικός τρόπος για την προώθηση της δουλειάς της. 

The Lisbon Maru - Fuck Buttons
Τα ρούχα που σχεδιάζει η Βενετία Ιωακείμ, αναπαράγονται λίγες έως και ελάχιστες φορές, "δύο ως δέκα κομμάτια το πολύ", όπως τονίζει η ίδια, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φιλοσοφίας που πλαισιώνει την εργασία της: την μοναδικότητα του ρούχου αφενός κι αφετέρου την προσιτή τιμή του προϊόντος. 

If  I Know You - The Presets
Ανάμεσα σε όλα αυτά, η μουσική αλληλεπριδρά με τις υπόλοιπες αφορμές της έμπνευσής της και πολύ συχνά την συναντάμε σε μπαρ της Αθήνας να παίζει τις δικές της επιλογές, αποφεύγοντας τις εφήμερες λάμψεις της νυχτερινής Αθήνας, σε περιβάλλοντα που μας παρακινούν να παίξουμε και να υποδυθούμε ρόλους, διατηρώντας ένα έμφυτο στυλ που επιτρέπει πολλούς πειραματισμούς. Πολύ συχνά, άλλωστε, τιτλοφορεί τα φορέματά της με μουσικές ή ονόματα συγκροτημάτων κι ύστερα τα φοράει σε χαρακτήρες που κρατούν μαχαίρι ή ένα μαντήλι που καλύπτει τα μάτια και ξεκινά αφηγήσεις που ράβονται με επιμέλεια, τελειοποιούνται με προσοχή και παίρνουν το δικό τους όνομα. 

Touch Too Much - AC/DC

Έτσι, φέτος το καλοκαίρι, τα "δολοφονικά κορίτσια" της Βενετίας Ιωακείμ περιμένουν να ενσαρκωθούν και να γίνουν ηρωίδες σε ιστορία περιπέτειας και θα τα βρούμε σε επιλεγμένα καταστήματα, που αναφέρονται στη σελίδα της εδώ. Στις 15 και 16 Απριλίου θα την βρούμε στο Tranzistor bistrotheque, όπου διοργανώνει το east-er independent market και το βράδυ του Σαββάτου θα παίξει μουσική για το πάρτυ που θα κλείσει το γεγονός. 

Telephone-Black Angels
Σάββατο 16 Απριλίου, Τρανζίστορ, Πρωτογένους 11, Ψυρρή



Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Ενεργές μεταμορφώσεις - Μαριάνα Χριστοδούλου


Καπάκια - πίξελ στον πράσινο κήπο
Η Μαριάνα Χριστοδούλου έρχεται να απαντήσει στις ανάγκες των καιρών επαναπροσδιορίζοντας ποικίλα αντικείμενα που έχουν ήδη διαγράψει την αρχική πορεία της χρήσης τους. Πριν οδηγηθούν στο καλάθι των σκουπιδιών, πλαστικά μπουκάλια μαζί με τα καπάκια τους, παλιά ποτήρια και μαχαιροπήρουνα, αλουμινένια κουτάκια, δισκέτες και διάφορα εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, σύρματα, υφάσματα, κλωστές κι εφημερίδες μεταμορφώνονται κι αποκτούν νέα όψη και χρήση, ώστε να αποτελέσουν μια εκ νέου δημιουργία.
Σκιάχτρο ραπτικής
Κουτάκια μπύρας προς ανακύκλωση
Κουταλοπήρουνα σε νέο φως

Μαγνητόφωνα κερμάτων
Διάτρητο φως στη νύχτα των εφευρέσεων

Επαναπροσδιορισμός καθημερινών αντικειμένων
Κάθε υλικό αλλάζει πρόσωπο για να αποδράσει από την αχρηστία και να γίνει κόσμημα ή πίνακας, μάσκα ή παράξενη κούκλα, τσάντα, φωτιστικό, σουβέρ ή σταχτοδοχείο. Οι περιορισμοί ως προς την επιλογή των στοιχείων που θα επαναχρησιμοποιηθούν είναι μηδαμινοί, ωστόσο προκύπτουν διαρκώς ερωτήματα σχετικά με την διαφορετικότητα της επεξεργασίας καθενός από αυτά, κάτι που μόνο πρόκληση θα μπορούσε να είναι για τη Μαριάνα Χριστοδούλου και τις καινούργιες τεχνικές που εφευρίσκει, ώστε να ενοποιηθούν σε ένα αποτέλεσμα αρμονικό.

Σπείρα υφασμάτων ως το αύριο
Οι κυρίαρχες επιρροές της έμπνευσής της είναι η καθημερινότητα, η τέχνη σε κάθε της έκφανση, η ιστορία, η πολυπολιτισμικότητα και οι συναντήσεις των λαών στις πόλεις του σήμερα, το περιβάλλον και ο άνθρωπος. Φαινομενικά ασύνδετα υλικά αναδιαμορφώνονται και συνενώνονται κι επικυρώνουν όχι μόνο την σημασία της ανακύκλωσης, αλλά και την ανάγκη να επιστρατευτεί η φαντασία, σήμερα που είναι περισσότερο χρήσιμη από ποτέ.
Εδώ, ένα άρθρο από το Ιδανικό Σπίτι για τις δημιουργίες της Μαριάνας Χριστοδούλου 

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Αποσπάσματα πόλης

Μέχρι χθες ερχόταν εδώ ένας τύπος που ζητιάνευε σε σούπερ μάρκετ. Με τα λεφτά που μάζευε, αγόραζε τρόφιμα και τα μοίραζε στους άστεγους του Θησείου. Χθες, δυστυχώς, δεν ήρθε, λέει στην «Κ» ένας Βέλγος μικροπωλητής. Καθημερινή

Ήταν 8 το πρωί όταν κλήθηκαν τα συνεργεία του δήμου, μια και οι χώροι γύρω από το Ζάππειο είχαν γεμίσει με νεκρά αδέσποτα ζώα. Σκύλοι, γάτες και περιστέρια ήταν τα θύματα αυτήν τη φορά. Τρία σκυλιά δεν άντεξαν, ένα τα κατάφερε και τα υπόλοιπα απομακρύνθηκαν προληπτικά, γιατί στην έρευνα βρέθηκαν και άλλα δηλητηριασμένα φαγώσιμα στον χώρο. Η φόλα είχε τοποθετηθεί μέσα σε σουβλάκια με πίτα και σε ποσότητες κιμά. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, ο στόχος ήταν στου Φιλοπάππου, αλλά η μπλε ουσία βρέθηκε προτού υπάρξουν άλλα θύματα. Lifo


– Στην κατάστασή μας, μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με εύθυμο τρόπο ζητήματα που μας έφεραν μέχρι εδώ;

– Εγώ δεν έχω άλλη επιλογή. Ετσι μεγάλωσα. Το χιούμορ είναι ο μοναδικός τρόπος άμυνας μπροστά στη μαυρίλα. Αν κοιτάξεις μονάχα το σκοτάδι, είναι σαν να περιμένεις να πεθάνεις. Τέλος πάντων, βαριά φιλοσοφία, αλλά όλο αυτό το πράγμα το φωτίζει ο θάνατος. Είχα ένα ατύχημα με τη μηχανή, έμεινα περίπου δέκα λεπτά ξαπλωμένος στη Μεσογείων μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Κοίταζα τον ουρανό κι ένιωθα πως φεύγω. Ολο αυτό σου δίνει ένα μέτρο για τα πράγματα.. Καθημερινή


Όμως καθώς ζούμε πια στον τρίτο χρόνο της κρίσης, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες στην κοινωνία και μέσα μας για να αντιδράσουμε, να δουλέψουμε, να φτιάξουμε μόνοι μας την έξοδο από την κρίση. Όσο περνάει ο καιρός, οι «αγώνες» της συντήρησης και του λαϊκισμού θα αποκαλύπτονται όλο και πιο αδιέξοδοι. Άλλοι αγώνες χρειάζονται σήμερα. Δημιουργικοί όχι αυτοκαταστροφικοί, προοδευτικοί όχι συντηρητικοί, που θέλουν ν’ αλλάξουν την πραγματικότητα όχι να διατηρήσουν το παρελθόν. Έχουν αρχίσει να φαίνονται τα σημάδια. Σ’ έναν τοίχο εδώ στη γειτονιά, είδα γραμμένο το σύνθημα: Εκτός από τις τζαμαρίες, ρίχτε και καμιά ιδέα.  Athens Voice