Ένα βιβλίο στο καβαλέτο σου

Τι συμβαίνει όταν η τυπογραφική σελίδα παίρνει τη θέση του καβαλέτου και του τελάρου;

Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα της έκθεσης Ό,τι: Η τέχνη του βιβλίου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. 

Η εκθέση περιλαμβάνει ειδικό αφιέρωμα στην ιστορία του Εργαστηρίου: εκτίθενται οι «Δέκα Λευκαί Λήκυθοι» (1956), το τελειότερο βιβλίο της ελληνικής καλλιτεχνικής τυπογραφίας, καρπός πολυετούς και επίπονης δουλειάς από τον Γιάννη Κεφαλληνό, Ιδρυτή του Εργαστηρίου, και τους φοιτητές του. Παράλληλα, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά τις νεανικές τυπογραφικές απόπειρες γνωστών μετέπειτα καλλιτεχνών, όπως της Βάσως Κατράκη, του Χρόνη Μπότσογλου, του Γιάννη Μπουτέα, της Νέλλας Γκόλαντα, της Άριας Κομιανού, και πολλών άλλων.

 "Οι φοιτητές μας δημιουργούν βιβλία-έργα τέχνης. Τους ενθαρρύνουμε να γράφουν οι ίδιοι το κείμενο και μετά να το στοιχειοθετούν είτε με το χέρι είτε με έναν από τους πιο σύγχρονους τρόπους που προσφέρει η ψηφιακή τυπογραφία." Λεώνη Βιδάλη

"Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία ο επισκέπτης στην έκθεση να μπαίνει μέσα στο βιβλίο. Έτσι κατασκευάσαμε μια διαδρομή 40 μέτρων, με ύψος 2,20 μέτρων, όπου μεγεθυσμένες σελίδες των βιβλίων αναρτώνται η μια δίπλα στην άλλη – σαν να ξετυλίγεις ένα πολύ μεγάλο πάπυρο."Χαρά Μαραντίδου

"Το βιβλίο μου ήθελα να έχει ένα πολύ απλό εξώφυλλο, χωρίς καθόλου πληροφορίες, για να διατηρήσω το στοιχείο της έκπληξης. Ανοίγοντάς το αρχίζει και ξεδιπλώνεται ένα ψάρι και αφού ανοίξει το στόμα του ανακαλύπτεις στο «στομάχι του» το ποίημα του Ελύτη «Το ψάρι που έφαγε του πελάγου το τριφύλλι". Ελευθερία Αλεξανδρή

"Το βιβλίο μου «Οθέλλος» είναι ένα πάντρεμα του σεξπιρικού κειμένου και ραπ στίχων. Η ιστορία του Μαυριτανού ήρωα είναι δοσμένη με στοιχεία από τη μαύρη κουλτούρα, τα γκράφιτι, ενώ δεν λείπουν και οι προσωπικές μου καλλιτεχνικές εμμονές, οι μέλισσες και οι καρδιές. "Κατερίνα Χαδουλού

(Από την AthensVoice)

"Την κληρονομιά των προγονών σου την κουβαλάς, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Στην περίπτωση που την υπηρετείς λέγεται παράδοση, κι αν θες να της πας κόντρα, πρέπει να την υπερβείς, να τη μετουσιώσεις με νεωτερικό λόγο σε κάτι επίκαιρο. Μόνο τότε οι δημιουργοί-καλλιτέχνες έχουμε τύχη (αυθαίρετο, αλλά βάζω και τον εαυτό μου μέσα, ως γραφίστα).

Τι θέλει να μας πει, λοιπόν, σήμερα μια έκθεση βιβλίων καλλιτεχνών του ενός ή ελάχιστων αντιτύπων από το Εργαστήριο Γραφικών Τεχνών Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου στο Μέγαρο Σταθάτου του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης;

Εκ πρώτης όψεως, σε πολλούς αναγνώστες ελάχιστα, όμως σε μια δεύτερη ανάγνωση, έχει να υπενθυμίσει, να διευρύνει, να ευαισθητοποιήσει, να αφυπνίσει, να συμβάλει, εντέλει, στη δημιουργία ενός σύγχρονου κριτηρίου.

Να υπενθυμίσει ότι ο Αιγύπτιος εκ Παρισίων ορμώμενος χαράκτης Γιάννης Κεφαλληνός, ιδρυτής του Εργαστηρίου το 1939, επί τρία χρόνια (1953-56), μαζί με τους μαθητές του, δημιούργησε έναν τυπογραφικό μύθο. Οι «Δέκα Λευκοί Λήκυθοι» αποτελούν έναν άθλο δεξιοτεχνίας [...]

Να διευρύνει το προσδόκιμο της ζωής του βιβλίου, δίνοντας μια άλλη διάσταση, σαν απάντηση στο ερώτημα «πού πάει η αγορά», να δι- ευρύνει τους ορίζοντες των νέων καλλιτεχνών φέρνοντάς τους πιο κοντά, πιο «μέσα» στην τεχνική της τέχνης τους ώστε να οδηγηθούν σε άλλα μονοπάτια, ν' αναζητήσουν δρόμους όπως εκείνον που θα σου φέρει το φλερτ με το γκραφίτι, τα κόμιξ, τη γραφιστική, την οπτική επικοινωνία. [...]

Να ευαισθητοποιήσει αναγνώστες, εκδότες, τυπογράφους, μαρκετίστες, συλλέκτες, υπεύθυνους προϊσταμένους και υφισταμένους, πρόσωπα που εμπλέκονται θεσμικά, αλλά περιπλέκουν εγωιστικά, από τους ίδιους τους φοιτητές της ΑΣΚΤ (βλ. κατάληψη προ δεκαετίας λόγω άρνησης δημιουργίας Τμήματος Εφαρμοσμένων Τεχνών) μέχρι τους κλητήρες, ώστε να καταλάβουν ότι ο κόπος, η επιμονή, η προσήλωση και η πίστη οδηγούν πάντα σε ανταγωνιστικά «προϊόντα»[...]

[...]Να λειτουργήσει σαν βατήρας όπου θα «πατήσει» για να εκτιναχθεί σε ένα διεθνές πλαίσιο με το οποίο θα έλθει σε όσμωση, σε «γάμου κοινωνία».[...]

(Από τον Γ. Καρλόπουλο, στο βιβλιοφιλικό παράρτημα της Lifo)