Στο θέατρο, αν εξαιρέσει κανείς το Θέατρο Κωφών που δημιουργήθηκε το 1983 χάρη στις προσωπικές προσπάθειες του Στρατή και της Νέλλης Καρρά, δεν υπάρχει καμμία συγκροτημένη προσπάθεια, ώστε όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής να παρακολουθούν ισότιμα τις παραστάσεις που απευθύνονται στους ακούοντες. Αξιοπρόσεκτη είναι, επίσης, η απαγόρευση φοίτησης των μη αρτιμελών ατόμων , μεταξύ των οποίων και οι κωφοί, στις ελληνικές δραματικές σχολές, κάτι που με βεβαιότητα δεν συμβαίνει στην Αγγλία ή την Γαλλία, όπου λειτουργούν δύο και τρία Θέατρα Κωφών σε κάθε χώρα. Πρόκειται για μια παράλογη απαγόρευση, που θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ακυρώνει την αμεσότητα της επαφής ενός ανθρώπου με την τεχνική μιας τέχνης.
Στον Κινηματογράφο, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, μιας και ο υποτιτλισμός των ελληνικών ταινιών είναι ένα πράγμα ανήκουστο και, στις ξενόγλωσσες ταινίες, ακόμη κι αν ένας κωφός αρκεστεί στα μπλοκμπάστερ του σινεμά της γειτονιάς του, δεν θα διαβάσει ποτέ στους υπότιτλους τις περιγραφές εκείνες που αφορούν στους ήχους της ιστορίας. Αν πάμε λίγο παραπέρα από την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, αν πάμε δηλαδή σε μια μικρή επαρχία που τα σινεμά είναι ακόμη λιγότερα,θα διαπιστώσουμε πως τα έργα πολιτισμού στα οποία μπορούν να έχουν πρόσβαση κωφά και βαρήκοα άτομα είναι μηδαμινά.
Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα και, κατά συνέπεια, εδώ θα μιλούσαμε μόνο για την τηλεόραση, που με την σειρά της έχει παραχωρήσει ελάχιστο τηλεοπτικό χρόνο στους κωφούς: η διερμηνεία περιορίζεται στα ολιγόλεπτα απογευματινά δελτία ειδήσεων και τα ψηφιακά της κρατικής τηλεόρασης υποτίθεται ότι παρέχουν δυνατότητα υποτιτλισμού, που συχνά καταλήγει προβληματική.
Ας αφήσουμε τα παιδαγωγικά ιδρύματα που στερούνται διερμηνέων, ώστε η διδασκαλία να εμπεδώνεται από κωφούς και βαρήκοους φοιτητές, τα μουσεία που στερούνται ειδικευμένων ξεναγών ή ειδικού εξοπλισμού για τους χρήστες ακουστικών βαρηκοϊας, τις ελάχιστες προσπάθειες να συνδεθεί ο χορός και η μουσική με όσους έχουν προβλήματα ακοής.
Οι περισσότερες πρωτοβουλίες είναι μεμονωμένες κι αρκετές λύσεις κινητοποιούνται κυρίως από την Ομοσπονδία Κωφών, μέσα από την οποία δικτυώνονται ποικίλες ομάδες για την Τέχνη, τον Αθλητισμό, την κοινωνικοποίηση των κωφών ανθρώπων.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς που αναζητούν ουσιαστικές απαντήσεις στο θέμα, είναι η φωτεινή προσπάθεια του Θεάτρου Κωφών, το οποίο, αν και βρίσκεται υπό διάλυση, ξεκίνησε το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου έναν κύκλο προβολών, τα "Σαββατόβραδα με νόημα", κάνοντας πρεμιέρα με την "Αληθινή ζωή" του Π. Κούτρα, παρουσία του σκηνοθέτη. Το πρόγραμμα θα διαρκέσει ως τις 2 Απριλίου και είναι επιλογή ταινιών και ντοκιμαντέρ, που αγγίζουν το θέμα της περιθωριοποίησης ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Φυσικά, στο πλαίσιο της ισότιμης πρόσβασης έχει ανατεθεί σε σχετικό επαγγελματία η δημιουργία ελληνικών υποτίτλων για όλες τις ταινίες των εκδηλώσεων.
"Μετά από δύσκολη προσπάθεια, χωρίς τις υψηλές γνωριμίες και δημόσιες σχέσεις που διευκολύνουν τη ζωή, κατορθώσαμε να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία σημαντικών δημιουργών με άποψη. Η παρουσίαση επιλεγμένων ντοκιμαντέρ και ταινιών μυθοπλασίας θα αποτελεί το κυρίως θέμα, το κύριο σώμα, της σαββατιάτικης συνάντησης που σας προτείνουμε. Δε θα είναι το μόνο. Μετά το πέρας των προβολών και με τη συμμετοχή των δημιουργών ή/και των πρωταγωνιστών των ταινιών, το πρόγραμμα προβλέπει συζήτηση. Για τους μύθους και τα στερεότυπα που εδραιώνουν το ρατσισμό μέσα μας. Για τους ορατούς και αόρατους φράκτες που κτίζουμε ή μας κτίζουν στο όνομα της ασφάλειας και εντέλει είναι τα βαθιά σύμβολα της καθημερινής μας ανασφάλειας. Για όσα τεχνητά μας χωρίζουν. Ώστε να ανακαλύψουμε και να αποκαλύψουμε όσα φυσικά και αυτονόητα μας ενώνουν.
Προχωρημένες ταινίες και κατόπιν εξίσου προχωρημένη συζήτηση; Αυτό είναι όλο; Τόσοι και τόσοι δεν το προτείνουν; Γιατί να είναι η δική μας πρόταση κάτι το διαφορετικό, το ιδιαίτερο, το πιο θελκτικό; Είναι;
Είναι! Διότι η τέχνη μας, το Θέατρο Κωφών, είναι βαθύτερα όλων συνδεδεμένη με την αναγνώριση, απόδοση και εμβάθυνση του κάθε νοήματος, είναι εξ ορισμού και εξ ολοκλήρου νοηματική τέχνη. Διότι η «δουλειά» μας, η «δουλειά» όσων επί 26 χρόνια υπηρέτησαν το Θέατρο Κωφών και όσων σήμερα το υπηρετούν, ήταν και είναι το πάντρεμα της προσωπικής μητρικής νοηματικής γλώσσας με την παγκόσμια εκφραστική θεατρική γλώσσα. Διότι, ξέροντας να επικοινωνούμε το νόημα, ξέρουμε και να νοηματοδοτούμε την επικοινωνία με τον πλέον φυσικό τρόπο.", αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση του Θεάτρου Κωφών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου