Μικρά αποσπάσματα από την συνέντευξη του Ρέντσο Πιάνο, Καθημερινή, 12 Δεκεμβρίου 2010
[..]γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι πόλεις μοιάζουν με τους κατοίκους τους και οι κάτοικοι με τις πόλεις τους. «Οι Γενοβέζοι, για παράδειγμα, είναι πολύ εσωστρεφείς, σιωπηλοί. Και η πόλη είναι εσωστρεφής, σχεδόν μυστηριακή. Υπάρχει μια συμμετρία ανάμεσα στα κτίρια και στους ανθρώπους. Ο ένας δημιουργεί τον άλλον. Δεν ξέρεις ποιος έρχεται πρώτος: οι άνθρωποι ή τα κτίρια! Ο αρχιτέκτονας πρέπει να μπορεί να ακούει τους ανθρώπους. Αυτό είναι θεμελιώδες. Μπορεί να μου πείτε ότι και ο λογοτέχνης είναι το ίδιο. Ο αρχιτέκτονας όμως πρέπει να μπορεί να συλλέγει τις καλές φωνές. Ξέρετε καμιά φορά μιλούν 20 άνθρωποι μπροστά σου και μόνον ένας έχει ενδιαφέρον. Αυτός με την πιο χαμηλή φωνή.
Το ωραίο από μόνο του μπορεί να είναι κάτι εξωπραγματικό, διακοσμητικό, αλλά μόλις το συνδυάσεις με το καλό γίνεται πραγματικό και ισχυρό. Ως αρχιτέκτονας, αυτό πρέπει να έχεις στο μυαλό σου: δουλεύοντας σε μια πόλη, να την κάνεις καλύτερη με την έννοια του καλού καγαθού.
Ο μόνος τρόπος να υπάρξουμε, είναι να είμαστε σύγχρονοι. Ανήκουμε στην εποχή μας. Είναι προνόμιο και πρόβλημα την ίδια στιγμή.
Υπάρχει ακόμη κάτι: η σιωπή. Ο,τι έχω ως περιουσία είναι ότι η σιωπή είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής. Δεν χρειάζεται πάντα να μιλάς, να βιάζεσαι. Μπορείς και να σιωπάς και να περιμένεις.
[..]γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι πόλεις μοιάζουν με τους κατοίκους τους και οι κάτοικοι με τις πόλεις τους. «Οι Γενοβέζοι, για παράδειγμα, είναι πολύ εσωστρεφείς, σιωπηλοί. Και η πόλη είναι εσωστρεφής, σχεδόν μυστηριακή. Υπάρχει μια συμμετρία ανάμεσα στα κτίρια και στους ανθρώπους. Ο ένας δημιουργεί τον άλλον. Δεν ξέρεις ποιος έρχεται πρώτος: οι άνθρωποι ή τα κτίρια! Ο αρχιτέκτονας πρέπει να μπορεί να ακούει τους ανθρώπους. Αυτό είναι θεμελιώδες. Μπορεί να μου πείτε ότι και ο λογοτέχνης είναι το ίδιο. Ο αρχιτέκτονας όμως πρέπει να μπορεί να συλλέγει τις καλές φωνές. Ξέρετε καμιά φορά μιλούν 20 άνθρωποι μπροστά σου και μόνον ένας έχει ενδιαφέρον. Αυτός με την πιο χαμηλή φωνή.
Το ωραίο από μόνο του μπορεί να είναι κάτι εξωπραγματικό, διακοσμητικό, αλλά μόλις το συνδυάσεις με το καλό γίνεται πραγματικό και ισχυρό. Ως αρχιτέκτονας, αυτό πρέπει να έχεις στο μυαλό σου: δουλεύοντας σε μια πόλη, να την κάνεις καλύτερη με την έννοια του καλού καγαθού.
Ο μόνος τρόπος να υπάρξουμε, είναι να είμαστε σύγχρονοι. Ανήκουμε στην εποχή μας. Είναι προνόμιο και πρόβλημα την ίδια στιγμή.
Υπάρχει ακόμη κάτι: η σιωπή. Ο,τι έχω ως περιουσία είναι ότι η σιωπή είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής. Δεν χρειάζεται πάντα να μιλάς, να βιάζεσαι. Μπορείς και να σιωπάς και να περιμένεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου